خانم سلطانی چهار سال پیش با شماری از دختران دیگر در ولایت غزنی اولین تیم والیبال دختران این ولایت را تحت نام «عروس‌البلاد» راه‌اندازی کردند. آنان تلاش داشتند که توانایی و تلاش دختران در ورزش را به نمایش بگذارند.

خانم سلطانی گفت: «تلاش ما این بود که فرهنگ ورزش را در جامعه نهادینه کنیم و برای همه نشان بدهیم که زنان نیز می‌توانند ورزش کنند. تلاش ما این بود که نباید به دختران، هم‌چون جنس ضعیف و دوم نگاه شود.» وی افزود، از آن‌جا که غزنی یک ولایت نسبتاً سنتی بود، ورزش دختران در این ولایت با واکنش تند و منفی از سوی شماری از مردم مواجه شد. از سویی هم به گفته او، شماری از دختران از این کار بسیار استقبال کردند. این استقبال باعث شد تا آن‌ها اولین تیم والیبال دختران ولایت غزنی را ایجاد کنند.

پیش از حاکمیت طالبان، تیم والیبال عروس‌البلاد در مسابقات مختلف اشتراک می‌کرد و تمریناتش را به‌شکل منظم در شهر غزنی ادامه می‌داد، اما پس از تسلط طالبان، این تیم از فعالیت بازمانده است. خانم سلطانی تصریح کرد: ((اکنون تمرین نمی‌توانیم. در غزنی هیچ سالن ورزشی حاضر نیست که برای دختران وقت بدهد. اگر مکان مناسب بیابم، ورزشم را ادامه می‌دهم. من والیبال را دوست دارم. تحت حاکمیت طالبان، ورزش دختران جایی ندارد، اما در بیرون از این فضا و حاکمیت می‌توانم ورزش کنم)).

سرپرست تیم والیبال عروس‌البلاد یادآور شد که با آمدن طالبان، همه امید، انگیزه‌ و بال و پرواز آن‌ها گرفته شده است؛ چون به گفته او، طالبان ابتدایی‌ترین حق زنان را که آموزش است، از آن‌ها گرفته‌اند.

طالبان پس از تسلط‌ بر کشور، اعلام کردند که اسلام و طالبان به زنان اجازه نمی‌دهد که کرکت یا هر نوع ورزش دیگری را انجام دهند؛ زیرا ممکن است بدن‌های‌شان دیده شود. طالبان تاکید کرده‌اند: ((هرگز از این موضع خود کوتاه نمی‌آییم. اسلام به زنان اجازه می‌دهد طبق نیازهای‌شان از خانه خارج شوند، اما ورزش نیاز ضروری نیست.))

اولین تیم والیبال دختران ولایت غزنی چهار سال پیش با همت خانم سلطانی، کبرا صمیم و کامله کیارنگ سعادت راه‌اندازی شد. خانم سلطانی می‌گوید: ((در شروع که تیم را راه‌اندازی کردیم، تمام داشته‌های ما یک توپ، یک جال فرسوده و میدان خاکی مکتب البیرونی شهرک نوآباد غزنی بود که بعداً مسوولان مکتب مانع تمرینات ما در میدان مکتب شدند.))

خانم سلطانی به آینده ورزش تحت حاکمیت طالبان امیدوار نیست، با آن‌ هم از حکومت سرپرست طالبان می‌خواهد که حق آموزش، حق کار و حق ورزش زنان را نادیده نگیرد.

از تسلط طالبان بر کشور حدود پنج ماه می‌گذرد. در این مدت دانش‌آموزان دختر که در دوره لیسه هستند، حق رفتن به مکتب را نیافته‌اند. در کنار این، بیش‌تر زنان حق کار در بیرون در ادارات دولتی را ندارند. در جریان دو دهه گذشته، دختران در بخش‌های مختلف به‌ویژه ورزش دستاوردهای خوبی در داخل و بیرون از کشور داشتند؛ اما با تسلط طالبان، محدودیت‌های شدیدی بر ورزش آنان وضع شده است. گرچند طالبان تاکید کرده‌اند که این محدودیت‌ها برداشته نمی‌شود، اما دیده شود که فشارهای جامعه جهانی و نهاد‌های حامی ورزش و زنان در راستای برداشتن این محدودیت‌ها، چه‌قدر تاثیرگذار خواهد بود.