وحیده امیری، یکی از زنان معترض کابل می‌گوید با آنکه یک هفته از آزادی‌اش از بند طالبان می‌گذرد، هنوز کابوس‌های تلخ زندان آزارش می‌دهد.
وحیده جزو گروه ۴۰ نفری بود که در ۲۲ دلو توسط طالبان از یک خانه امن در کابل دستگیر شدند.
این فعال مدنی می‌گوید ۱۷ روز در بند طالبان بوده است.
این نخستین باری است که این فعال مدنی پس از آزادی‌اش از بند طالبان در مورد آنچه که بر او رفته می‌نویسد.
فعالان مدنی که توسط طالبان زندانی می‌شوند، معمولا پس از رهایی‌شان از صحبت کردن در حوزه عمومی و گفتگو با رسانه‌ها پرهیز کرده‌اند.
پیش از این نزدیکان شماری از افراد بازداشت‌شده توسط طالبان گفته‌اند طالبان از این افراد تعهد گرفته‌اند که دیگر در حوزه عمومی ظاهر نشوند، از فعالیت سیاسی دست بردارند و با هیچ رسانه‌ای گفتگو نکنند.
وحیده امیری در صفحه توییترش نوشته است که در رنج سکوت فرو رفته، اما گفتنی‌های زیادی برای بیان دارد که همه آنها را به زمان واگذار می‌کند. او تأکید کرده است که هنوز سوالات زیادی برای پاسخ گفتن وجود دارد.
وحیده امیری گفته است که شماری از “همجنسانش” به او و مردم “خیانت” کرده‌اند.
او توضیح نداده است که منظورش از “خیانت” چیست و چه کسانی در قبال او مرتکب “خیانت” شده‌اند.
طالبان پیش از این ویدیوی اعترافات اجباری شماری از زنان معترض را منتشر کرده بودند.
این زنان در ویدیوی منتشر شده می‌گفتند توسط شماری از فعالان مدنی افغانستان که در خارج از کشور زندگی می‌کنند به اعتراض در برابر طالبان ترغیب شده‌اند.
پس از تسلط طالبان در کابل گروه‌هایی از زنان در کابل، بلخ، هرات و شماری دیگر از ولایات افغانستان در برابر وضع محدودیت‌های سخت‌گیرانه این گروه در برابر طالبان دست به اعتراض زدند.
طالبان در برابر این زنان از خشونت و سرکوب کار گرفت و شمار زیادی از آنان را بازداشت کرد.
