دیپلومات‌های غربی امروز ۲۴ جنوری (چهارم دلو) در پشت در‌های بسته در اوسلو، پایتخت ناروی با نمایندگان طالبان به بحث پرداختند.

نمایندگان اتحادیه‌ی اروپا، ایالات متحده، فرانسه، بریتانیا، آلمان،‌ ایتالیا و ناروی بر بحران بشری، حقوق بشر، به ویژه حقوق زنان و ایجاد حکومت همه‌شمول با نمایندگان طالبان به رهبری امیرخان متقی،‌ سرپرست وزارت خارجه‌ی این گروه بحث خواهند کرد.

در حالی که بیش از چهار ماه از تسلط طالبان بر افغانستان می‌گذرد، حکومت این گروه را هیچ کشوری به رسمیت نشناخته است؛ حتی پاکستان، امارات متحده‌ی عرب و عربستان سعودی که رژیم قبلی طالبان -بین سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱- را به رسمیت شناخته بودند.

ناروی که میزبان این نشست است می‌گوید که مذاکرات کنونی به معنی مشروعیت بخشیدن یا به رسمیت شناختن طالبان نیست. انیکن هوتفلت، وزیر خارجه‌ی ناروی گفت که “نمی‌توانیم بگذاریم که وضعیت سیاسی منتج به فاجعه‌ی بدتر بشری” در افغانستان شود.

در این حال، شفیع الله اعظم، نماینده‌ی طالبان گفت که این گروه خواهان رهایی پول‌های افغانستان خواهد شد که به گفته‌ی او به دلیل اختلافات سیاسی راکد شده است.

او افزود: “بنابر گرسنگی و زمستان مرگبار فکر کنم وقت آن رسیده است که جامعه‌ی جهانی از افغان‌‌ها حمایت کند و آنان را به خاطر منازعات سیاسی مجازات نکند.”

اعتراض به حضور طالبان در ناروی

جزییات نشست پشت درهای بسته تا کنون علنی نشده است، اما شماری از افغان‌های مقیم ناروی بر خلاف حضور و نشست با طالبان در این کشور اروپایی اعتراض کردند.

در میان هیات طالبان که در طیاره‌ی چارتر شده به ناروی رفتند، انس حقانی نیز شامل است؛ فردی که مسوول شماری از مرگبارترین حملات در افغانستان پنداشته می‌شود.

شماری زیادی از افغان‌ها در رسانه‌های اجتماعی نیز بر حضور انس حقانی انتقاد کرده اند.

بر اساس گزارش رسانه‌های ناوری، یک افغان که اکنون تابعیت ناروی را نیز دارد، علیه انس حقانی به دلیل دست داشتن در جرایم جنگی به پولیس شکایت کرده است.

ظاهر اطهری به رسانه‌ی NRK گفت: “این درد آور است. مانند این است که اندریس بیرینگ بریویک، (یک افراطی راستگرای نارویژی که در سال ۲۰۱۱ میلادی ۷۷ نفر را کشت) به نمایندگی از یک کشور به یک کشور دیگر آمده باشد.”

اعتراض زنان

پیش از ملاقات با طالبان، دیپلومات‌های غربی با اعضای جامعه‌ی مدنی افغانستان، به شمول زنان فعال و خبرنگاران صحبت کردند. این شهروندان افغان یک روز پیش با هیات طالبان نیز ملاقات کرده بودند.

جمیله افغان، فعال حقوق زنان که در این نشست حضور داشت به فرانس‌پرس گفت که طالبان از خود حسن نیت نشان دادند، اما “دیده خواهد شد که در عمل چه می‌کنند”.

محبوبه سراج، فعال دیگر حقوق زنان نیز گفت که طالبان زنان را پذیرفتند و به سخنان آنان گوش فرا دادند. او افزود که امیدوار است هر دو جانب همدیگر را درک‌ کنند، اما گفت: “اگر طالبان به زنان چیزی می‌گویند و در عمل چیزی دیگر انجام می‌دهند، اعتماد کاملاً از بین خواهد رفت”.

او افزود که زنان افغان خواست‌های شان را به طالبان به صورت مکتوب تسلیم کردند.

در این میان، هدا خاموش، باشنده‌ی کابل، تصاویر تمنا زریاب پریانی و پروانه ابراهیم‌خیل، دو فعالی که گفته می‌شود هفته‌ی گذشته پس از تظاهرات علیه حجاب اجباری توسط طالبان بازداشت شده اند،‌ را بلند کرده بود.

اما شفیع الله اعظم این را اتهام خوانده و از آن اظهار بی خبری کرده افزود که برخی از فعالین از چنین فرصت‌ها برای گرفتن پناهندگی استفاده می‌کنند.

خانم پریانی، هفته‌ی گذشته ویدیوی را در رسانه‌های اجتماعی در حالی نشر کرد که فریاد میزد و می‌گفت که طالبان در پشت دروازه‌ی خانه او آمده اند. پس از آن، گزارش‌هایی در مورد بازداشت این فعالان زن نشر شد.

در حالی که طالبان خواهان رهایی پول‌های منجمد‌ شده اند، به نظر می‌رسد قدرت‌های جهان حقوق زنان و دختران را در اولویت قرار دهند و از طالبان بخواهند تا قدرت را با اقلیت‌های قومی و مذهبی شریک کنند.

طالبان پس از تسلط بر طالبان، محدودیت های گسترده را بر افغان‌ها، به ویژه بر زنان وضع کرده اند.

مکاتب متوسطه و لیسه در اکثر ولایات به روی دختران مسدود باقی مانده است و زنان به استثنا سکتور صحت و معارف، از رفتن به وظیفه منع شده اند. این گروه همچنان بر مسافرت زنان، بدون داشتن محرم نیز محدودیت وضع کرده است.

پس از مسلط شدن طالبان بر افغانستان به تاریخ ۱۵ اگست سال ۲۰۲۱ که منجر به انسداد سرمایه‌های افغانستان و توقف کمک‌های خارجی به حکومت آن کشور شد، مردم افغانستان با بحران شدید و رو به وخامت بشری روبرو شده است. ملل متحد گفته است که برای جلوگیری از بحران بشری در افغانستان در سال روان به ۴.۴ میلیارد دالر نیاز دارد.

تامس وست، نماینده‌ی ویژه ایالات متحده برای افغانستان می‌خواهد ایجاد یک سیستم سیاسی که از همه‌ی افغان‌‌ها نمایندگی کند؛ پاسخ‌دهی به بحران بشری و اقتصادی؛ نگرانی‌های امنیتی و مبارزه با تروریزم؛ حقوق بشر،‌ به ویژه حقوق تحصیل به زنان و دختران را با طالبان بحث کند.