زنان معترض افغانستان در یک جنبش خودجوش کار و زاری با نام stand with women in Afghanistan راه اندازی کردند. این جنبش بعد از بازداشت های اخیر و برخورد خشن و مسلحانه طالبان با اعتراضات خیابانی زنان در افغانستان ایجاد شده است.

زنان معترض افغانستان می گویند که طالبان با استفاده از تهدید و بازداشت و برخورد مسلحانه قصد دارند تا جلوی اعتراضات خیابانی آنان را بگیرند، ولی آنان ساکت نخواهند بود و قطعا راهی برای رساندن صدای خود به جهانیان پیدا می کنند.

خانم ژولیا پارسی یکی از معترضین این جنبش است که به نمایندگی از زنان افغانستان گفته است:

اگر مکاتب باز نشود، دانشگاه‌ها برای دختران باز نشود، برنامه‌های ما وسیع‌تر و قوی‌تر خواهد بود، ترس و بیم از هیچ‌کس نداریم حتی اگر کشته شویم. باید حق دختران این سرزمین را بگیریم، آزدای‌شان را، درس و تعلیم‌شان را، کارشان را. او خواهان همۀ این‌ها برای دختران افغانستان است.

دیگر معترضان حاضر در این جنبش می گویند که هیچ زنی در افغانستان و درهیچ شرایطی طالبان را به رسمیت نخواهد شناخت.

زنان افغانستان پس از تسلط طالبان بر افغانستان از مهم ترین حقوق خود محروم شدند، طالبان تاکنون اجازه حضور در ادارات، مکاتب و دانشگاه ها را به زنان و دختران افغانستان نداده است.

هرچند مقام و سازمان های بین المللی بارها این موضع طالبان را نکوهش کرده اند لیکن، بعضی فعالان سیاسی می گویند که برای اعمال فشار به طالبان نیازمند است تا جامعه جهانی به مقابله با آنان بپردازد