شماری از فعالان حقوق زن در ولایت دایکندی نسبت به توزیع ناعادلانه کمک‌های بشردوستانه در این ولایت اعتراض کرده و بر شناسایی نیازمندان واقعی تأکید کرده‌اند. گردهمایی اعتراضی این زنان امروز (دوشنبه، ۴ دلو) از سوی انجمن زنان پیشگام مقیم شهر نیلی در یک مکان سربسته در مرکز دایکندی برگزار شده بود.
اعتراض‌کنندگان شعارهای «چرا زنان بیسرپرست از کمک‌های بشردوستانه بازمانده‌اند» و «حاکمان فعلی باید دست از دخالت در توزیع کمک‌ها بردارند» را سر می‌دادند.
آنان اختصاص کمک‌ها از سوی نهادهای امدادرسان در این ولایت را ناچیز و تبعیض‌آمیز خوانده و تأکید کردند که همین کمک‌های ناچیز هم به‌شکل شفاف و عادلانه توزیع نمی‌شود.
رقیه راسخ یکی از زنان معترض گفت: «با حاکمیت طالبان نرخ بیکاری و فقر به سرحد بالایی افزایش یافته و براساس آمارها، ۹۹ درصد مردم دایکندی زیر خط فقر زندگی می‌کنند و نیازمند شدید کمک‌های بشردوستانه اند.» خانم راسخ همچنین گفت کمک‌های ناچیزی که برای مردم دایکندی اختصاص می‌یابد به نیازمندان واقعی آن نمی‌رسد، بلکه براساس شناخت، قوم و واسطه توزیع می‌شود.
او از مسئولان طالبان خواست که کمک‌های مردم دایکندی را به دیگر ولایات ندهند و نیز نظارت‌شان را براساس اصل تعادل عیار کنند.
زنان معترض دایکندی قطع‌نامه‌ی پنج مادهای را نیز صادر کردند که در ماده‌ی اول آن از سازمان ملل متحد و کشورهای امدادرسان تقاضا شده است تا در شرایط کنونی با توجه به گسترش دامنه‌ی فقر و تنگ‌دستی میان مردم افغانستان، کمک‌های‌شان را بیشتر کنند.
از سازمان ملل و کشورهای کمک‌کننده همچنین خواسته شده است در زمینه‌ی توزیع عادلانه‌ی کمک‌ها تلاش کنند؛ زیرا به‌گفته‌ی آنان، کمک‌ها از دست‌برد مافیاها، زورگویان محلی و حاکمان فعلی در امان نیست و براساس تعلقات قومی و خویشاوندی توزیع می‌شود.
زنان معترض در دایکندی افزودند که کمک‌های بین‌المللی باید توسط نهادهای بین‌المللی توزیع شوند و کارمندان نیز مطابق نیازهای محلی و براساس شایسته‌سالاری استخدام شوند.
زنان در دایکندی درحالی به توزیع ناعادلانه‌ی کمک‌ها اعتراض کرده‌اند که پیش از این نیز «افراد فقیر و نیازمند» از چگونگی توزیع کمک‌ها در این ولایت شکایت داشتند. همین‌طور، در شماری از ولایات دیگر نیز شکایت‌هایی وجود دارد که کمک‌های بشردوستانه سلیقه‌ای توزیع می‌شود.
