مجمع عمومی سازمان ملل در نخستین روز نشست خود، بار دیگر افغانستان را به‌عنوان یکی از چالش‌های جدی جامعه جهانی مطرح کرد. هرچند رژیم طالبان همچنان کرسی این کشور را در اختیار ندارد، اما موضوع مردم افغانستان و وضعیت سیاسی، انسانی و امنیتی آن در سخنرانی رهبران چند کشور و نماینده افغانستان بازتاب یافت.
رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، تنها رهبر خارجی بود که در نخستین روز به‌طور مشخص به افغانستان پرداخت. او از طالبان خواست تا رویکردی فراگیر در حاکمیت در پیش گیرد و به ارزش‌های انسانی احترام بگذارد. اردوغان تأکید کرد که جامعه جهانی نباید مردم افغانستان را تنها بگذارد و ترکیه همچنان در کنار آنان خواهد بود.
نصیر فایق، نماینده افغانستان در سازمان ملل، بار دیگر بر بحران مشروعیت تأکید کرد و گفت: نبود یک حکومت قانونی و مبتنی بر اراده مردم، افغانستان را منزوی ساخته است. او یادآور شد که برای چهارمین سال متوالی، افغانستان در نشست رهبران سازمان ملل غایب است، زیرا کرسی این کشور به طالبان واگذار نشده است. به گفته او، رژیم کنونی نه به قوانین بین‌المللی پایبند است و نه به منافع مردم افغانستان.
شوکت میرضیایف، رئیس‌جمهور اوزبیکستان، افغانستان را کلید ثبات منطقه دانست و گفت امنیت جهانی بدون توجه به وضعیت این کشور ممکن نیست. او حمایت جامعه جهانی از آرزوهای مردم افغانستان برای زندگی صلح‌آمیز را ضروری خواند و پیشنهاد تصویب قطعنامه‌ای ویژه درباره توسعه مسیرهای ترانزیتی و انرژی در خاک افغانستان را مطرح کرد. اوزبیکستان با وجود همکاری‌های اقتصادی گسترده با طالبان، هنوز حکومت این گروه را به رسمیت نشناخته است.
امام‌علی رحمان، رئیس‌جمهور تاجیکستان، بر بُعد انسانی بحران افغانستان تأکید کرد و جامعه جهانی را به کمک فوری برای زلزله‌زدگان و مناطق گرفتار خشکسالی در این کشور فراخواند. او گفت تاجیکستان آماده همکاری برای کمک‌رسانی است و بر لزوم مقابله مشترک با تروریسم، قاچاق مواد مخدر و افراط‌گرایی در افغانستان و منطقه تأکید کرد.
تحلیل همدم‌نیوز
سخنرانی‌های امسال نشان داد که افغانستان همچنان در کانون نگرانی‌های منطقه‌ای و جهانی است، اما نبود صدای رسمی و مشروع از سوی کابل، خلایی بزرگ در سطح بین‌المللی ایجاد کرده است. در حالی‌که طالبان اصرار بر “همه‌شمول بودن” حکومت خود دارند، واقعیت این است که انحصار قدرت، سرکوب زنان و اقلیت‌ها و بی‌توجهی به قوانین بین‌المللی، افغانستان را بیشتر به سوی انزوا سوق داده است. جامعه جهانی اگرچه بر حمایت از مردم افغانستان تأکید می‌کند، اما راهکار عملی و یکپارچه‌ای برای عبور از این بن‌بست سیاسی و انسانی هنوز ارائه نشده است.
دعوت به تعامل
به نظر شما، جامعه جهانی باید در برابر طالبان چه رویکردی اتخاذ کند؟
فشار بیشتر برای تشکیل حکومت همه‌شمول
تمرکز بر کمک‌های بشردوستانه به مردم
یا پذیرش و تعامل تدریجی با طالبان؟
دیدگاه خود را در کامنت‌ها با ما و دیگر مخاطبان همدم‌نیوز شریک بسازید.
