روز گذشته (سه‌شنبه، ۱۸ دلو/بهمن) همایشی در سفارت افغانستان در شهر دوشنبه برای حمایت از فعالان زن که گفته می‌شود از سوی طالبان بازداشت شده‌اند، برگزار شد.
خبرگزاری بی بی سی در تاجیکستان می‌گوید عده‌ای از زنان پناهنده افغانستانی مقیم تاجیکستان از طالبان خواستند این زنان را فوراً آزاد کنند.
محمد ظاهر اغبر، سفیر دولت پیشین افغانستان در تاجیکستان که همچنان به کار خود ادامه می‌دهد، هم از سازمان‌های بین‌المللی و جامعه جهانی خواست که در رهایی این زنان کمک کنند.
گزارش شده که اخیرا شماری از زنان فعال که به سیاست‌های طالبان معترض بودند، به اسارت طالبان افتاده‌اند.
در آغاز این همایش در شهر دوشنبه، مستندی به نام “شش ماه خون، شش ماه اسارت” به نمایش درآمد که بر اساس تصاویر منتشرشده در رسانه‌های معتبر دنیا و شبکه‌های اجتماعی تهیه شده است. این فیلم بیانگر داستان رنج و ظلمی که طی نزدیک به شش ماه بر مردم افغانستان، به ویژه زنان و دختران این کشور رفته است.
محور اصلی همایش همبستگی و حمایت از آنهایی بود که علیه “سیاست‌های زن ستیزانه” طالبان صدای اعتراض و عدالتخواهی بلند کردند و برخی از آنها بازداشت شده‌اند.
پوران ولیزاده، نماینده دانشجویان افغان در تاجیکستان در سخنرانی خود خطاب به طالبان گفت:
“طالبان بداند که صدای آزادی‌خواهی این زنان را خاموش نمی‌تواند بکند و مبارزه ما تا پایان اسارت و تبعیض طالبان و تا برقراری صلح و آوردن عدالت و بازگشایی دانشگاه‌ها ادامه خواهد داشت”.
این دانشجوی افغان سخنان خود را با این جمله به پایان رساند: “طالبان زنان معترض را رها کنید!”
ناجیه ظاهر، مدیر مدرسه “سامانیان” در شهر دوشنبه که در آن فرزندان پناهندگان افغان تحصیل می‌کنند، از دیگر سخنرانان همایش بود.
او از بازداشت پنج زن معترض، فعال مدنی یادآور شد و گفت که در تازه‌ترین مورد زهرا محمدی بازداشت شده است
به گفته خانم ظاهر “پیش از او تمنا زریاب پروانی، پروانه ابراهیم‌خیل، مرسل عیار و خانم عالیه بازداشت شده بودند. و به گفته نزدیکان این زنان فعال تا حالا از سرنوشت آنها هیچ خبری نیست.”
برخی از سخنرانان این همایش از سازمان‌های بین‌المللی و کشورهای جهان خواستند برای تحقیق درباره آن چه جنایات طالبان خوانده‌اند و تشکیل یک حکومت واقعآ فراگیر و مشروع در افغانستان به مردم این کشور کمک کننند.
میناگل غیاثی، پناهنده افغانستانی مقیم تاجیکستان پیشنهاد کرد که “بررسی جنایات حقوق بشری طالبان توسط یک کمیته مشخص از طرف سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا، کشورهای حامی حقوق بشر و کشورهای اسلامی انجام شود.”
به گفته خانم غیاثی “این سازمان‌ها و کشورها در تشکیل نظام دموکراتیک، همه شمول و متمرکز که همه مردم افغانستان خود را در آن می‌بینند، همه‌جانبه کمک کنند.”
محمد ظاهر اغبر هم گفت “همان طوری که خواهران قهرمان ما در سراسر کشور، خارج از افغانستان در یک سنگر مشترَک مقاومت مدنی در برابر طالبان ایستاده‌اند، احساس بکنند که تنها نیستند.”
آقای اغبر از سازمان‌های حقوق بشر و نهادهای بین‌المللی تقاضا کرد که “در برابر این خواهران ما که امروز در زندان وحشتناک طالبان قرار دارند، بی تفاوت باقی نمانند.”
درحال حاضر در تاجیکستان بیش از ۱۵ هزار پناهنده افغان زندگی می‌کنند.
تاجیکستان، در همسایگی افغانستان رابطه و تعاملی با حکومت طالبان ندارد. و بعد از بازگشت این گروه به قدرت مرزهایش را با افغانستان کاملاً بسته نگهداشته است.
