رییس‌جمهور بایدن بار دیگر گفت که به خاطر عواقب خروج نیروهای امریکایی به مردم افغانستان «عذرخواهی» بدهکار نیست. بسیاری از امریکایی‌ها و متحدان ما عمیقا می‌خواهند که غیر از این باشد.

دولت بایدن نیروهای امریکایی را بدون استراتژی برای تضمین ثبات در منطقه از افغانستان خارج کرد. در نتیجه، ۱۳ سرباز شجاع امریکایی جان خود را از دست دادند و بسیاری دیگر زخمی شدند، امریکایی‌ها هنوز در دام طالبان هستند، شرکای افغان که در کنار سربازان امریکایی علیه تروریسم جنگیدند تحت تعقیب قرار می‌گیرند و زنان و خانواده‌های افغان از جان خود بیم دارند.

هرج‌ومرجی که به وجود آمد قابل پیش‌بینی و قابل پیش‌گیری بود. رییس‌جمهور بایدن به کرات وعده داد که هیچ‌کس را پشت سر رها نمی‌کند. در عوض، آن‌ها در چنگ طالبان، یک سازمان تروریستی که خود را دولت می‌خواند، گرفتار مانده‌اند. من و همکاران کمیته روابط خارجی‌ام ماه‌ها بر دولت فشار آوردیم تا امریکایی‌ها و افغان‌های آسیب‌پذیر را تخلیه کند، اما دولت تصمیم گرفت که توصیه‌های آژانس‌های اطلاعاتی را نادیده بگیرد، به متحدان خود خیانت کند، اقدام جدی را تا سقوط کابل به تعویق بیندازد و ما را در بحرانی که امروز با آن مواجه هستیم، رها کند.

کهنه‌سربازان، سازمان‌های غیردولتی، دفاتر کنگره و شهروندان عادی در شرایطی که وزارت امور خارجه آمادگی نداشت تا امریکایی‌ها و متحدان خود را از طریق تخلیه، حفاظت، مسکن و سایر کمک‌ها در بحبوحه افزایش تهدیدات طالبان و داعش شاخه خراسان به امنیت برساند، دست به کار شده‌اند. باوجود آن‌که من معتقدم برخی از مقامات وزارت امور خارجه با جدیت در تلاش برای نجات جان مردم هستند، اما این وظیفه بسیار سنگین‌تر از حد توان آن‌هاست، چنان‌که وزیر بلینکن به من گفت که در اواسط سپتامبر، هفته‌ها پس از سقوط کابل، تلاش می‌کرد «سیستمی راه‌اندازی کند». دفتر من یکی از دفاتر بسیاری است که با گروه‌های خارجی برای تخلیه‌ی مردم از منطقه کار کرده و هنوز هم در تلاش است تا مردم را به مکان امن برساند.

وجود موانع اداری و تشریفات اداری بر سر راه گروه‌های خصوصی که به شکلی خستگی‌ناپذیر برای نجات جان افراد در افغانستان کار می‌کنند، قابل قبول نیست. موانعی که آن‌ها را از چارتر کردن پروازهای خارج از کشور و دریافت کمک مالی از دولت فدرال باز می‌دارد. همچنین هیچ نظارتی بر مدیریت گروه‌های تخلیه خصوصی از افغانستان توسط وزارت امور خارجه وجود ندارد، از جمله این‌که با چه گروه‌هایی همکاری می‌کنند، معیارهای این انتخاب‌ها چیست، چه مقدار پول مالیات دهندگان هزینه می‌شود و این‌که آیا هر یک از این پول‌ها به دست طالبان می‌رسد یا خیر.

شهروندان امریکایی و هزاران افغان که در کنار سربازان امریکایی در افغانستان جنگیدند همچنان سرگردان هستند. ایالات متحده تا به امروز یک افغان واجد شرایط را تحت برنامه ویژه پناهندگان پی-۲ که قبل از سقوط کابل ایجاد شده بود، تخلیه نکرده است. وضعیت افغانستان برای هموطنان امریکایی ما و افغان‌هایی که جان خود را برای مبارزه با تروریسم به خطر انداخته‌اند، هر روز که می‌گذرد تحت حاکمیت طالبان بیشتر به خطر می‌افتد.

مردم امریکا شایسته شفافیت هستند. به همین دلیل است که من لایحه‌ی نجات افراد واجدالشرایط اس‌آی‌وی و شهروندان در معرض خطر و تخلیه فوری به مکان امن (نجات) را معرفی کردم تا کنگره بتواند بر مدیریت وزارت امور خارجه بر عملیات تخلیه خصوصی نظارت کند و از صرف مسئولانه‌ی پول مالیات دهندگان اطمینان حاصل شود و موانع بوروکراتیکی که گروه‌های خصوصی در دریافت کمک از دولت ما با آن روبه‌رو هستند کاهش یابد.

حرف امریکا در میان است. به خاطر امنیت ملی، اعتبار بین‌المللی و وظیفه در قبال هموطنان امریکایی، ما باید افراد (در خطر) را به مکان امن برسانیم. من از کنگره می‌خواهم که سریعا برای تصویب این لایحه اقدام کند و مجددا بر قدرت نظارتی ما مهر تأیید بزند تا تخلیه‌های افغانستان تا حد امکان به شکل مؤثر انجام شود.

یانگ کیم نماینده حوزه ۳۹ کنگره‌ی امریکا است