شهروندان افغانستان و فعالان حقوق زنان با راهپیمایی در لندن، خواستار آزادی زنان معترض از بند طالبان و بازگشایی مکاتب دخترانه در افغانستان شدند.
در برخی از شهرهای دیگر جهان از جمله واشنگتن و تورنتو نیز تجمعات اعتراضی در همبستگی با زنان معترض افغانستان برگزار شده است.
ده‌ها نفر از زنان و شهروندان افغانستان در لندن در جریان راهپیمایی‌شان خواستار آزادسازی زنان معترض از بند طالبان، بازگشایی مکاتب دخترانه، توقف قتل‌های مرموز زنان، لغو محاکمه صحرایی زنان و محدودیت‌ها علیه آنان شدند.
در گردهمایی در لندن، فوزیه کوفی، از اعضای پیشین مجلس نمایندگان و ملاله یوسف‌زی، برنده جایزه نوبل اهل پاکستان حضور داشتند.
فوریه کوفی گفت که جهان به حذف سیستماتیک، نقض دوامدار حقوق زنان، محروم ساختن آنان از عرصه‌های سیاسی و اجتماعی در افغانستان بی توجه است.
او افزود: «مشخصا از دولت انگلستان می خواهیم تا زنان و حقوق بشر را در تعامل با طالبان در اولویت قرار دهد».
ملاله یوسف‌زی نیز در سخنرانی خود از رهبران جهان خواست تا صدای زنان و دختران افغانستان را بشنوند. او گفت که رهبران جهان نباید سکوت کنند و باید به صدای زنان و دختران افغانستان گوش دهند.
مریم محمدی یکی دیگر از معترضان در لندن گفت که جهان نباید طالبان را به رسمیت بشناسد.
او افزود: «سیاست جهان با طالبان باید روشن باشد، پول‌هایی که بنام کمک بشردوستانه به افغانستان می‌رود، باید روشن باشد. کمک به رژیم تک جنسیتی که حتی اجازه حق تحصیل را به زنان نمی‌دهد خیانت بزرگ در حق زنان آن کشور است.»
ضمیره کارگر، یکی دیگر از معترضان از جامعه جهانی و سازمان ملل خواست که از هر ابزاری برای توقف خشونت و سرکوب زنان به دست طالبان استفاده کنند.
او گفت: «از دولت‌هایی که پول‌های سیل‌آسا به گروه ضد زن سرازیر می‌کنند می‌خواهم که روند تقویت این رژیم ظالم را متوقف کنند.»
زنان در حاکمیت طالبان
زنان و دختران در افغانستان پس از روی کارآمدن طالبان از آزادی و حقوق ابتدایی‌شان محروم شده‌اند.
تحت حاکمیت طالبان زنان در ادارات دولتی کار نمی‌توانند و همچنین دختران بالاتر از صنف ششم از مکتب محروم شده‌اند.
این محدودیتهای طالبان باعث ایجاد جنبش‌های اعتراضی زنان شده است؛ طالبان اما در تلاش سرکوب اعتراضات زنان هستند. طی هفته‌های اخیر چند زن معترض بازداشت یا ناپدید شده‌اند.
