بیش از یک ماه پس از زلزله ویرانگر در شرق افغانستان، هنوز فاجعه ادامه دارد. سازمان اسلامیک ریلیف (Islamic Relief) اعلام کرده است که نزدیک به ۹۰ درصد از بازماندگان در فضای باز و بدون سرپناه مناسب شب را به صبح می‌رسانند. این وضعیت در حالی‌ست که فصل سرما به سرعت در راه است و خطر مرگ ناشی از سرمازدگی، بیماری و سوءتغذیه هزاران خانواده را تهدید می‌کند.

ابراهیم احمد الحمادی، رئیس سازمان اسلامی ریلیف در افغانستان، هشدار داده است:

«اگر در کوتاه‌ترین زمان ممکن سرپناه مناسب فراهم نشود، بازماندگان در معرض خطر شدید سرمازدگی قرار خواهند گرفت. متأسفانه، توجه جامعه جهانی پس از چند روز فروکش کرد، در حالی که بحران هنوز در اوج است.»

براساس ارزیابی‌های میدانی، ۹۵ درصد از خانواده‌ها ذخایر غذایی خود را از دست داده‌اند و در شرایطی به‌سر می‌برند که حتی توان خرید نان خشک را ندارند. بسیاری از خانواده‌ها در خیمه‌های نازک یا پناهگاه‌های پلاستیکی زندگی می‌کنند و کودکانشان با لباس‌های پاره در هوای سرد می‌لرزند.

سازمان اسلامی ریلیف اعلام کرده است که پس از زلزله، ۲۰۰ خیمه، ۹۵۰ بسته بهداشتی و سرویس بهداشتی در اختیار آسیب‌دیدگان قرار داده، اما این کمک‌ها به هیچ وجه پاسخگوی نیازهای گسترده بازماندگان نیست.
از سوی دیگر، برنامه پاسخ بشردوستانه سازمان ملل برای افغانستان در سال ۲۰۲۵ تاکنون کمتر از ۳۰ درصد بودجه مورد نیاز را دریافت کرده و دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل (OCHA) خواستار تخصیص فوری ۱۳۹ میلیون دلار اضافی برای حمایت از زلزله‌زدگان شده است.

در کنار این، گزارش‌های میدانی از ولایت‌های پکتیکا و خوست حاکی از آن است که برخی از خانواده‌ها برای زنده‌ماندن ناچار به فروش وسایل باقی‌مانده خود یا حتی ازدواج اجباری دختران کم‌سن شده‌اند. کارشناسان هشدار می‌دهند که ادامه بی‌توجهی، می‌تواند بحران انسانی تازه‌ای را در افغانستان رقم بزند که پیامدهای آن فراتر از مرزهای کشور خواهد رفت.

 

تحلیل همدم‌نیوز:
زلزله اخیر، نه‌تنها زیرساخت‌های روستایی را نابود کرد، بلکه نشانه‌ای از فراموشی تدریجی افغانستان در اولویت‌های جامعه جهانی است. بحران انسانی کشور، از گرسنگی گرفته تا بی‌خانمانی، در سکوتی دردناک جریان دارد؛ سکوتی که تنها با همبستگی و فشار افکار عمومی می‌تواند شکسته شود. اگر کمک‌های جهانی افزایش نیابد، زمستان امسال می‌تواند برای هزاران خانواده افغان، فصل مرگ باشد.

 

تعامل و نظر شما:
شما چه فکر می‌کنید؟ چرا توجه جهانی به قربانیان زلزله افغانستان این‌قدر زود فروکش کرد؟
آیا جامعه بین‌المللی باید پاسخ‌گو باشد؟ نظرتان را در کامنت‌ها بنویسید و این گزارش را با دیگران به اشتراک بگذارید تا صدای زلزله‌زدگان خاموش نماند.

این خبر را برای دوستانتان روان کنید:

Facebook
Twitter
LinkedIn
Telegram
WhatsApp
Email

پربازدیدترین‌ها

دیدگاه ها

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *